كسانى كه اموالشان را در شب و روز، پنهانى و آشكارا مى‏بخشند، پاداششان نزد پروردگارشان [محفوظ] است، و نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهگين مى‏شوند (۲۷۴)

آنان كه ربا مى‏خورند [به كار، يا از گور] برنمى‏خيزند مگر مانند برخاستن كسى كه شيطانش زده و دچار جنون كرده باشد، اين از آن است كه مى‏گويند دادوستد مانند رباست، حال آنكه خداوند دادوستد را حلال و ربا را حرام كرده است، اينك كسى كه پند پروردگارش به او رسيده و دست بردارد، گذشته‏اش را ايرادى نيست و كار او با خداوند است، و كسانى كه به اين كار بازگردند دوزخى‏اند و جاودانه در آنند (۲۷۵)

خداوند ربا را كم و كاست [و بى‏بركت‏] مى‏گرداند و صدقات را افزايش [و بركت‏] مى‏دهد، و خداوند هيچ كفر[ان‏] پيشه گنهكارى را دوست ندارد (۲۷۶)

كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند و نماز خوانده‏اند و زكات پرداخته‏اند، پاداششان نزد پروردگارشان [محفوظ] است و نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهگين مى‏شوند (۲۷۷)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، اگر به واقع مؤمنيد، از خداوند پروا كنيد و بازمانده ربا را رها كنيد (۲۷۸)

و اگر نكرديد بدانيد كه به جنگ با خدا و رسولش برخاسته‏ايد، و اگر توبه كنيد، سرمايه‏هاى شما از آن شماست، نه ستم مى‏كنيد و نه بر شما ستم مى‏رود (۲۷۹)

و اگر [وامدار] تنگدست بود، مهلتى بايد، تا گشايشى يابد، و اگر بدانيد، بخشيدن آن برايتان بهتر است‏ (۲۸۰)

و از روزى بترسيد كه در آن به سوى خداوند بازگردانده مى‏شويد، سپس به هركس جزاى هر كارى كه كرده است به تمامى داده شود، و بر آنان ستم نرود (۲۸۱)

اى مؤمنان اگر وامى [يا معامله نسيه‏اى انجام‏] داديد كه سررسيد معينى داشت آن را بنويسيد، و بايد نويسنده‏اى در ميان شما دادگرانه آن را بنويسد، و هيچ نويسنده‏اى نبايد از نوشتن آن سر باززند، چنانكه [و به شكرانه آنكه‏] خداوند او را آموزش داده است، بايد كسى كه وام بر عهده اوست املاء كند و او [نويسنده‏] بنويسد و از خداوند [جهان‏]، پروردگارش پروا كند و چيزى از آن فرونگذارد، و اگر كسى كه وام بر عهده اوست كم‏خرد يا ناتوان باشد، يا املاء كردن نتواند، بايد "ولى" او عادلانه املاء كند، و دو شاهد از مردان خودتان [مسلمانان‏] را بر آن گواه بگيريد، و اگر دو مرد نبود، يك مرد و دو زن از گواهانى كه مى‏پسنديد [انتخاب كنيد]، كه اگر يكى از آنها فراموش كرد، آن ديگرى به يادش آورد، و گواهان چون [براى اداى گواهى‏] خوانده شوند، سر بازنزنند، و ملول نشويد از اينكه آن را چه خرد باشد چه بزرگ، طبق مدتش بنويسيد، اين كار نزد خداوند درست‏تر و از لحاظ گواهى دادن استوارتر و بى‏شك و شبهه‏تر است، مگر آنكه دادوستد نقدى باشد كه بين خود [دستادست‏] برگذار كنيد، كه در اين صورت گناهى بر شما نيست كه آن را ننويسيد، و چون دادوستد كنيد بر آن گواه بگيريد، و نبايد نويسنده و گواه به رنج و زيان افتند، و اگر چنين كارى كنيد، نافرمانى كرده‏ايد، و از خداوند پروا كنيد، و خداوند [بدين گونه‏] به شما آموزش مى‏دهد، و خدا به هر چيز داناست‏ (۲۸۲)

و اگر در سفر بوديد و نويسنده نيافتيد بايد گرويى بستانيد، و اگر كسى از شما ديگرى را امين دانست [و گرويى نگرفت‏] بايد كسى كه امين دانسته شده، امانت [دين‏] او را بازپس دهد و از خداوند [جهان‏] پروردگارش، پروا كند، و شهادت را كتمان نكنيد، و هركس كه آن را كتمان كند، دلش گنهكار است، و خداوند به آنچه مى‏كنيد داناست‏ (۲۸۳)