وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
﴿۹۵﴾
و سپاهيان ابليس همگى (۹۵)
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
﴿۹۶﴾
در حالى كه در آنجا با همديگر ستيزه مىكنند گويند (۹۶)
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
﴿۹۷﴾
به خدا ما در گمراهى آشكار بوديم (۹۷)
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
﴿۹۸﴾
چرا كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مىشمرديم (۹۸)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
﴿۹۹﴾
و جز گناهكاران كسى ما را گمراه نكرد (۹۹)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ
﴿۱۰۰﴾
حال هيچ شفيعى نداريم (۱۰۰)
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
﴿۱۰۱﴾
و نه دوستى مهربان (۱۰۱)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
﴿۱۰۲﴾
كاش براى ما بازگشتى بود، تا آنگاه از مؤمنان مىشديم (۱۰۲)
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ
﴿۱۰۳﴾
بىگمان در اين مايه عبرتى هست، و بيشترينه آنان مؤمن نبودند (۱۰۳)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
﴿۱۰۴﴾
و همانا پروردگارت پيروزمند مهربان است (۱۰۴)
|
||