ولى رويگردان شدند، آنگاه بر آنان سيل بنيان‏كن را روانه كرديم، و به جاى آن دو بوستانشان دو بوستان داراى ميوه‏هاى ناگوار و درخت گز و اندكمايه‏اى از درخت سدر جانشين كرديم‏ (۱۶)

به خاطر كفرانى كه ورزيده بودند اين گونه جز ايشان داديم، و آيا جز ناسپاس را كيفر مى‏دهيم؟ (۱۷)

و در بين آنان و آباديهايى كه به آنها بركت بخشيده بوديم، آباديهاى به هم پيوسته قرار داده بوديم، و در ميان آنها سير و سفر مقرر داشته بوديم، و [به آنان مى‏گفتيم‏] شبها و روزها با كمال امن و امان در آنها سير و سفر كنيد (۱۸)

پس گفتند پروردگارا بين سفرهاى ما فاصله انداز، و بدين‏سان بر خويشتن ستم كردند، آنگاه همچون افسانه‏شان گردانديم و پاره و پراكنده‏شان ساختيم، بى‏گمان در اين براى هر شكيباى شاكرى مايه‏هاى عبرت است‏ (۱۹)

و به راستى شيطان ظن خود را درباره ايشان راست يافت، آنگاه [همگى‏] جز گروهى از مؤمنان از او پيروى كردند (۲۰)

و او [شيطان‏] را بر آنان سلطه‏اى نبود، مگر آنكه سرانجام كسى را كه به آخرت ايمان دارد، از كسى كه از آن شك دارد، باز شناسانيم، و پروردگارت بر همه چيز نگهبان است‏ (۲۱)

بگو كسانى را كه در برابر خدا قائليد بخوانيد، [خواهيد ديد] كه هم سنگ ذره‏اى در آسمان و زمين اختيار و دست ندارند، و در [اداره و آفرينش آنها] ايشان را شركتى نيست، و او [خداوند] را از ميان آنان پشتيبانى نيست‏ (۲۲)

و شفاعت نزد او سودى ندهد، مگر درباره كسى كه براى او اجازه دهد، تا چون هراس از دلهاى ايشان برطرف شود، گويند پروردگارتان چه گفت؟ گويند حق، و او بلندمرتبه بزرگ است‏ (۲۳)

بگو چه كسى از آسمانها و زمين شما را روزى مى‏دهد؟ بگو خداوند و ما يا شما بر طريق هدايت، يا در گمراهى آشكاريم‏ (۲۴)

بگو نه از شما درباره گناهى كه ما كرده‏ايم مى‏پرسند و نه از ما درباره آنچه شما مى‏كنيد خواهند پرسيد (۲۵)