به نام خداوند رحمتگر مهربان

ق - سوگند به قرآن مجيد. (۱)

آنها تعجب كردند كه پيامبري انذارگر از ميان خودشان آمده، و كافران گفتند: اين چيز عجيب است! (۲)

آيا هنگامي كه ما مرديم و خاك شديم دو باره به زندگي باز مي‏گرديم ؟ اين بازگشتي است بعيد! (۳)

ولي ما مي‏دانيم آنچه را زمين از بدن آنها مي‏كاهد، و نزد ما كتابي است كه همه چيز در آن محفوظ است. (۴)

آنها حق را هنگامي كه به سراغشان آمد تكذيب كردند لذا پيوسته در كار پراكنده خود متحيرند! (۵)

آيا آنها به آسماني كه بالاي سرشان است نگاه نكردند كه چگونه ما آنرا بنا كرده‏ ايم ؟ و چگونه به وسيله ستارگان زينت بخشيده‏ ايم ؟ و هيچ شكاف و ناموزوني در آن نيست! (۶)

و زمين را گسترش داديم، و در آن كوههاي عظيمي افكنديم، و از هر نوع گياه بهجتانگيز رويانديم. (۷)

تا وسيله بينائي و بيداري براي هر بنده توبه كاري باشد. (۸)

و از آسمان آبي پر بركت فرستاديم و به وسيله آن باغها و دانه‏ هائي را كه درو مي‏كنند رويانديم. (۹)

و نخلهاي بلند قامت كه ميوههاي متراكم دارند. (۱۰)

همه اينها به منظور بخشيدن روزي به بندگان است، و به وسيله باران زمين مرده را زنده كرديم، آري زنده شدن مردگان نيز همين گونه است. (۱۱)

پيش از آنها قوم نوح و اصحاب الرس (قومي كه در يمامه زندگي مي‏كردند و پيامبري بنام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پيامبرانشان را) تكذيب كردند. (۱۲)

و همچنين قوم عاد و فرعون و قوم لوط. (۱۳)

و اصحاب الايكه (قوم شعيب) و قوم تبع (كه در سرزمين يمن زندگي مي‏كردند) هر يك از آنها فرستادگان الهي را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق يافت. (۱۴)

آيا ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم (كه قادر بر آفرينش ‍ رستاخيز نباشيم) ولي آنها (با اين همه دلائل روشن) باز در آفرينش ‍ جديد ترديد دارند. (۱۵)

ما انسان را آفريديم و وسوسه‏ هاي نفس او را مي‏دانيم، و ما به او از رگ قلبش نزديكتريم! (۱۶)

به خاطر بياوريد هنگامي كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسان هستند اعمال او را دريافت مي‏دارند. (۱۷)

هيچ سخني را انسان تلفظ نمي‏كند مگر اينكه نزد آن فرشته‏ اي مراقب و آماده براي انجام ماموريت است. (۱۸)

و سرانجام سكرات مرگ به حق فرا مي‏رسد (و به انسان گفته مي‏شود) اين همان چيزي است كه از آن مي‏گريختي! (۱۹)

و در صور دميده مي‏شود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است. (۲۰)

و هر انساني وارد محشر مي‏گردد در حالي كه همراه او سوق دهنده و گواهي است. (۲۱)

(به او خطاب مي‏شود) تو از اين صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودي، و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملا تيز بين است! (۲۲)

فرشته همنشين او مي‏گويد اين نامه اعمال او است كه نزد من حاضر و آماده است. (۲۳)

(خداوند فرمان مي‏دهد:) در جهنم بيفكنيد هر كافر متكبر و لجوج را. (۲۴)

آن كسي كه شديدا مانع خير است، متجاوز است، و در شك و ترديد (حتي ديگران را به ترديد مي‏افكند). (۲۵)

آن كسي كه معبود ديگري با خدا قرار داده (آري) او را در عذاب شديد بيفكنيد! (۲۶)

و همنشينش از شياطين مي‏گويد: پروردگارا من او را به طغيان وانداشتم لكن او خود در گمراهي دور و درازي بود. (۲۷)

خداوند مي‏گويد: نزد من جدال و مخاصمه نكنيد، من قبلا به شما اتمام حجت كرده‏ ام. (۲۸)

سخن من تغيير ناپذير است، و من هرگز به بندگانم ستم نخواهم كرد. (۲۹)

به خاطر بياوريد روزي را كه به جهنم مي‏گوئيم آيا پر شده‏ اي ؟ و او مي‏گويد آيا افزون بر اين هم وجود دارد؟! (۳۰)

(در آن روز) بهشت به پرهيزگاران نزديك مي‏شود، و فاصله‏ اي از آنها ندارد! (۳۱)

اين چيزي است كه به شما وعده داده مي‏شود و براي كساني است كه به سوي خدا باز مي‏گردند، و پيمانها و احكام او را حفظ مي‏كنند. (۳۲)

آنكس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبي پرانابه در محضر او حاضر شود (۳۳)

(به آنها مي‏گويند) به سلامت وارد بهشت شويد، امروز روز جاوداني است. (۳۴)

هر چه بخواهند در آنجا براي آنها هست و نزد ما نعمتهاي اضافي ديگري است (كه به فكر هيچكس نمي‏رسد). (۳۵)

چه بسيار اقوامي را كه قبل از آنها هلاك كرديم، اقوامي كه از آنها قويتر بودند، و شهرها (و كشورها) را گشودند، آيا راه فراري وجود دارد؟ (۳۶)

در اين تذكري است براي آن كس كه عقل دارد، يا گوش فرادهد و حضور يابد. (۳۷)

ما آسمانها و زمين و آنچه را در ميان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفريديم و هيچگونه رنج و تعبي به ما نرسيد (با اين حال چگونه زنده كردن مردگان براي ما مشكل است ؟). (۳۸)

در برابر آنچه آنها مي‏گويند شكيبا باش، و تسبيح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب بجا آور. (۳۹)

و در بخشي از شب او را تسبيح كن، و بعد از سجده‏ ها! (۴۰)

گوش فرا ده و منتظر روزي باش كه منادي از مكان نزديك ندا مي‏دهد. (۴۱)

روزي كه همگان صيحه رستاخيز را به حق مي‏شنوند، آن روز روز خروج است. (۴۲)

مائيم كه زنده مي‏كنيم، و مي‏ميرانيم، و بازگشت تنها به سوي ما است. (۴۳)

روزي كه زمين از روي آنها شكافته مي‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج مي‏گردند، و اين جمع كردن براي ما آسان است. (۴۴)

ما به آنچه آنها مي‏گويند آگاهتريم و تو ماءمور به اجبار آنها نيستي، بنابراين به وسيله قرآن كساني را كه از عذاب من مي‏ترسند متذكر ساز. (۴۵)