آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند. (۱۶)

آنان اندکی از شب را می خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می گذراندند.] (۱۷)

و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می کردند. (۱۸)

و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود. (۱۹)

در زمین برای اهل یقین نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست. (۲۰)

و [نیز] در وجود شما [نشانه هایی است] آیا نمی بینید؟ (۲۱)

و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید، در آسمان است (۲۲)

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آنچه را که وعده داده می شوید، حقّ و یقینی است، همان گونه که شما [وقت سخن گفتن یقین دارید] سخن می گویید. (۲۳)

آیا خبر مهمانان ارجمند و بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (۲۴)

زمانی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. گفت: سلام، [شما] مردمی ناشناسید! (۲۵)