وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ
﴿۵﴾
و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ
﴿۶﴾
و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ
﴿۷﴾
و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ
﴿۸﴾
و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (۸)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ
﴿۹﴾
به کدام گناه کشته شده؟ (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ
﴿۱۰﴾
و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)
|
||