فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ
﴿۵﴾
پس انسان بنگرد كه از چه آفريده شده است (۵)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ
﴿۶﴾
از آبى جهيده آفريده شده است (۶)
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ
﴿۷﴾
كه از ميانه پشت و سينهها بيرون آيد (۷)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ
﴿۸﴾
بىگمان او بر باز گرداندن وى تواناست (۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ
﴿۹﴾
روزى كه رازها از پرده بيرون افتد (۹)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ
﴿۱۰﴾
آنگاه او را يارا و ياورى نيست (۱۰)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ
﴿۱۱﴾
و سوگند به آسمان باراندار (۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ
﴿۱۲﴾
و سوگند به زمين برشكافته به گياه (۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ
﴿۱۳﴾
كه آن [قرآن] سخنى قاطع است (۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ
﴿۱۴﴾
و هزل نيست (۱۴)
|
||