وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى
﴿۲﴾
سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد (۲)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى
﴿۳﴾
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد (۳)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى
﴿۴﴾
كه همانا تلاش شما پراكنده است (۴)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى
﴿۵﴾
اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت (۵)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى
﴿۶﴾
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد (۶)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى
﴿۷﴾
بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت (۷)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى
﴿۸﴾
و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى نياز ديد (۸)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى
﴿۹﴾
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت (۹)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى
﴿۱۰﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود (۱۰)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى
﴿۱۱﴾
و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى آيد (۱۱)
|
||