أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى
﴿۱۱﴾
آيا انديشيدهاى كه اگر [پيامبر و پيرو او] بر طريق هدايت باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى
﴿۱۲﴾
يا امر به پرهيزگارى كند [بر حق است] (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۳﴾
آيا انديشيدهاى كه اگر انكار پيشه كند و روى برتابد [فقط خود را نابود سازد] (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى
﴿۱۴﴾
آيا نمىداند كه همانا خداوند [همه چيز را] مىبيند؟ (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ
﴿۱۵﴾
حاشا، اگر از آن كار دست بر ندارد، موى پيشانى او را به سختى بگيريم (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
﴿۱۶﴾
موى پيشانى دروغزن خطاپيشه را (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ
﴿۱۷﴾
پس [مذبوحانه] هممجلسانش را [به كمك] بخواند (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
﴿۱۸﴾
ما نيز آتشبانان دوزخ را فراخوانيم (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ
﴿۱۹﴾
حاشا، از او پيروى مكن، و سجده بر و تقرب بجوى (۱۹)
|
||