قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ
﴿۷۵﴾
[ابراهيم] گفت آيا در آنچه مىپرستيد تامل نكردهايد؟ (۷۵)
أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
﴿۷۶﴾
هم شما و هم نياكان كهنتان (۷۶)
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
﴿۷۷﴾
[بدانيد كه] آنها دشمن منند، بر خلاف پروردگار جهانيان (۷۷)
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
﴿۷۸﴾
همان كسى كه مرا آفريده است و همو كه هدايتم مىكند (۷۸)
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
﴿۷۹﴾
و همان كسى كه مرا سير و سيراب مىسازد (۷۹)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
﴿۸۰﴾
و چون بيمار شدم مرا شفا مىبخشد (۸۰)
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
﴿۸۱﴾
و همان كسى كه مرا مىميراند و سپس [از نو] زندهام مىسازد (۸۱)
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
﴿۸۲﴾
و همان كسى كه اميد دارم كه در روز جزا خطاى مرا ببخشد (۸۲)
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
﴿۸۳﴾
پروردگارا به من حكمت ببخش و مرا به شايستگان بپيوند (۸۳)
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
﴿۸۴﴾
و براى من در ميان امتهاى آينده سخن [گوى] نيك قرار ده (۸۴)
|
||