بى‏گمان كسانى كه گويند پروردگار ما خداوند است، سپس پايدارى ورزند، فرشتگان بر آنان نازل شوند [و گويند] كه مترسيد و اندوهگين مباشيد و مژده باد شما را به بهشتى كه به شما وعده داده بودند (۳۰)

ما دوستداران شما در زندگانى دنيا و در آخرت هستيم، و در آنجا براى شما هر چه دلهايتان بخواهد و هر آنچه بطلبيد هست‏ (۳۱)

كه پيشكشى از [خداوند] آمرزگار مهربان است‏ (۳۲)

و كيست نيكوسخن‏تر از كسى كه به سوى خداوند دعوت كند، و كارى شايسته در پيش گيرد و بگويد كه من از مسلمانانم‏ (۳۳)

و نيكى و بدى برابر نيست همواره به شيوه‏اى كه نيكوتر است مجادله كن، آنگاه [خواهى ديد] كسى كه بين تو و او دشمنى‏اى بود، گويى دوستى مهربان است‏ (۳۴)

و آن را جز شكيبايان نپذيرند، و آن را جز بختيار فرانگيرد (۳۵)

و اگر وسوسه‏اى از سوى شيطان تو را به وسواس افكند، به خداوند پناه ببر، چرا كه او شنواى داناست‏ (۳۶)

و از آيات او شب و روز و خورشيد و ماه است، در برابر خورشيد و ماه سجده نكنيد، بلكه در برابر خداوندى كه آنها را آفريده است -اگر تنها او را مى‏پرستيدسجده كنيد (۳۷)

و اگر تكبر ورزيدند، بدان كه كسانى كه نزد پروردگارت هستند، در شب و روز او را تسبيح مى‏گويند و ايشان ملول نمى‏شوند (۳۸)

و از آيات او اين است كه تو زمين را پژمرده بينى، آنگاه چون بر آن، آب [باران‏] فرو فرستيم، جنبش يابد و رشد كند، بى‏گمان كسى كه آن را زنده گردانده است، زندگى‏بخش مردگان است، او بر هر كارى تواناست‏ (۳۹)