و ما پيامبران را جز مژده‏آور و هشداردهنده نمى‏فرستيم، و كسانى كه ايمان آورند و نيكوكارى كنند نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهگين مى‏شوند (۴۸)

و دروغ‏انگاران آيات ما به خاطر نافرمانيشان گرفتار عذاب گردند (۴۹)

بگو من به شما نمى‏گويم كه خزاين الهى نزد من است، و غيب نيز نمى‏دانم، و به شما نمى‏گويم كه من فرشته‏اى هستم، من از هيچ چيز پيروى نمى‏كنم جز از آنچه به من وحى مى‏شود، بگو آيا نابينا و بينا برابرند، آيا نمى‏انديشيد؟ (۵۰)

و كسانى را كه از محشور شدن به نزد پروردگارشان انديشناكند، به آن [قرآن‏] هشدار بده، در برابر او [خداوند] ياور و شفيعى ندارند باشد كه پروا پيشه كنند (۵۱)

و كسانى را كه پروردگارشان را بامدادان و شامگاهان [به نيايش‏] مى‏خوانند و خشنودى او را مى‏جويند[از خود] مران، چيزى از حساب آنان بر تو و چيزى از حساب تو بر آنان نيست كه برانى‏شان و از ستمكاران شوى‏ (۵۲)

و اين چنين بعضى از آنان را به بعضى ديگر آزموديم، تا سرانجام بگويند آيا اينانند كه خداوند از ميان همه ما فقط بر آنان منت نهاده [و نعمت داده‏] است، آيا خداوند خود به احوال سپاسگزاران آگاه‏تر نيست؟ (۵۳)

و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند، به نزد تو آيند، بگو سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر داشته است، هركس از شما كه از روى نادانى مرتكب كار ناشايستى شود، سپس توبه و درستكارى كند و به صلاح آيد [بداند كه‏] خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۵۴)

و بدين‏سان آيات خود را به روشنى بيان مى‏داريم، تا راه و رسم گناهكاران آشكار گردد (۵۵)

بگو مرا نهى كرده‏اند كه مبادا آنچه را به جاى خدا مى‏پرستيد، بپرستم بگو از هوى و هوسهاى شما پيروى نمى‏كنم، و اگر پيروى كنم به گمراهى افتاده‏ام و از رهيافتگان نيستم‏ (۵۶)

بگو من حجت آشكارى از پروردگارم دارم و شما آن را دروغ مى‏انگاريد، آنچه با [شدت و] شتاب از من مى‏خواهيد در اختيار من نيست، حكم جز به دست خداوند نيست، كه گوياى حق و حقيقت و بهترين داوران است‏ (۵۷)