|
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ
﴿۹﴾
و با ثمود همانان كه در دره تخته سنگها را مى بريدند (۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ
﴿۱۰﴾
و با فرعون صاحب خرگاه ها [و بناهاى بلند] (۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ
﴿۱۱﴾
همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ
﴿۱۲﴾
و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
﴿۱۳﴾
[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ
﴿۱۴﴾
زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
﴿۱۵﴾
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى آزمايد و عزيزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى دهد مى گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ
﴿۱۶﴾
و اما چون وى را مى آزمايد و روزى اش را بر او تنگ مى گرداند مى گويد پروردگارم مرا خوار كرده است (۱۶)
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ
﴿۱۷﴾
ولى نه بلكه يتيم را نمى نوازيد (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ
﴿۱۸﴾
و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى انگيزيد (۱۸)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو