|
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
﴿۸۴﴾
انصاریان: هنگامی که با دلی پاک به سوی پروردگارش آمد.
خرمشاهی: چنين بود كه دل پاك و پيراسته [از شك و شرك] به درگاه پروردگارش آورد فولادوند: آنگاه كه با دلى پاك به [پيشگاه] پروردگارش آمد قمشه‌ای: که با قلبی پاک و سالم (از شرک) به سوی پروردگار خویش آمد. مکارم شیرازی: به خاطر بياور هنگامي را كه با قلب سليم به پيشگاه پروردگارش آمد.
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
﴿۸۵﴾
انصاریان: [یاد کن] هنگامی را که به پدر و قومش گفت: چیست آنچه می پرستید؟
خرمشاهی: آنگاه كه به پدرش و قومش گفت چه چيزى را مىپرستيد؟ فولادوند: چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مى پرستيد قمشه‌ای: هنگامی که با پدر (یعنی عموی) خود و قومش گفت: شما به پرستش چه مشغولید؟ مکارم شیرازی: هنگامي كه به پدر و قومش گفت: اينها چه چيز است كه ميپرستيد؟!
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
﴿۸۶﴾
انصاریان: آیا به جای خدا معبودان دروغین را می خواهید.
خرمشاهی: آيا به دروغ و دغل در هواى خدايانى به جاى خداوند هستيد؟ فولادوند: آيا غير از آنها به دروغ خدايانى [ديگر] مى خواهيد قمشه‌ای: آیا رواست که به دروغ خدایانی به جای خدای یکتا بر می‌گزینید؟ مکارم شیرازی: آيا غير از خدا، به سراغ اين معبودان دروغين ميرويد؟
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
﴿۸۷﴾
انصاریان: پس گمانتان به پروردگار جهانیان چیست؟ [که غیر او را می پرستید،]
خرمشاهی: پس گمانتان درباره پروردگار جهانيان چيست؟ فولادوند: پس گمانتان به پروردگار جهانها چيست قمشه‌ای: پس در این صورت به خدای جهانیان چه گمان می‌برید (و از قهر و انتقام خدا چگونه نمی‌ترسید). مکارم شیرازی: شما درباره پروردگار عالميان چه گمان ميبريد؟
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
﴿۸۸﴾
انصاریان: [چون از او دعوت کردند که شبانه به مراسم عیدشان برود] نگاهی به ستارگان انداخت،
خرمشاهی: سپس نگاهى به ستارگان انداخت فولادوند: پس نظرى به ستارگان افكند قمشه‌ای: آن گاه (ابراهیم تدبیری اندیشید و) به ستارگان آسمان نگاهی کرد. مکارم شیرازی: (سپس) او نگاهي به ستارگان افكند.
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
﴿۸۹﴾
انصاریان: و گفت: به راستی من بیمارم.
خرمشاهی: و گفت من بيمارم فولادوند: و گفت من كسالت دارم قمشه‌ای: و با قومش گفت که من بیمارم (و نتوانم به جشن عید بتان آیم). مکارم شیرازی: و گفت من بيمارم (و با شما به مراسم جشن نميآيم).
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
﴿۹۰﴾
انصاریان: پس پشت کنان از او روی گرداندند.
خرمشاهی: آنگاه به او پشت كردند [و تنهايش گذاشتند] فولادوند: پس پشت كنان از او روى برتافتند قمشه‌ای: قوم از او دست کشیده برگشتند (و از بتخانه در پی نشاط عید به باغ و صحرا شتافتند). مکارم شیرازی: آنها از او روي برتافته و به او پشت كردند (و به سرعت دور شدند).
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
﴿۹۱﴾
انصاریان: او هم مخفیانه به سوی بت هایشان رفت و [از روی ریشخند] گفت: آیا غذا نمی خورید؟
خرمشاهی: رو به خدايانشان آورد و گفت چرا [چيزى] نمىخوريد فولادوند: تا نهانى به سوى خدايانشان رفت و [به ريشخند] گفت آيا غذا نمى خوريد قمشه‌ای: ابراهیم (که بتخانه را خلوت یافت) قصد بتهای آنان کرد و گفت: آیا شما غذا نمی‌خورید؟ مکارم شیرازی: (او وارد بتخانه شد) مخفيانه نگاهي به معبودان آنها كرد و از روي تمسخر گفت: چرا از اين غذاها نميخوريد؟
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ
﴿۹۲﴾
انصاریان: شما را چه شده که سخن نمی گویید؟
خرمشاهی: شما را چه مىشود چرا سخن نمىگوييد؟ فولادوند: شما را چه شده كه سخن نمى گوييد قمشه‌ای: چرا سخن نمی‌گویید؟ (شما چه خدایان بی‌اثر باطلی هستید!) مکارم شیرازی: (اصلا) چرا سخن نميگوئيد؟!
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ
﴿۹۳﴾
انصاریان: پس [به آنها روی آورد و] با دست راست ضربه ای کاری بر آنها کوبید [و خردشان کرد.]
خرمشاهی: پس [نهانى] بر آنان ضربهاى به شدت فرود آورد فولادوند: پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت قمشه‌ای: و محکم (با تبر) بر بتان زد (و جز بت بزرگ همه را درهم شکست). مکارم شیرازی: سپس ضربه اي محكم با دست راست و با توجه بر پيكر آنها فرود آورد (و همه را جز بت بزرگ در هم شكست) |
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو