فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۵۷﴾
انصاریان: پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
خرمشاهی: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ فولادوند: پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد قمشهای: (الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار میکنید؟ مکارم شیرازی: پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را انكار ميكنيد؟
كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ
﴿۵۸﴾
انصاریان: گویی آن زنان بهشتی یاقوت و مرجان اند.
خرمشاهی: گويى آنان ياقوت و مرجانند فولادوند: گويى كه آنها ياقوت و مرجانند قمشهای: آن زنان حور العین (در صفا و لطافت) گویی یاقوت و مرجانند. مکارم شیرازی: آنها همچون ياقوت و مرجانند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۵۹﴾
انصاریان: پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
خرمشاهی: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ فولادوند: پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد قمشهای: (الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار میکنید؟ مکارم شیرازی: پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را انكار ميكنيد؟
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ
﴿۶۰﴾
انصاریان: آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟
خرمشاهی: آيا جزاى نيكوكارى، جز نيكوكارى است؟ فولادوند: مگر پاداش احسان جز احسان است قمشهای: آیا پاداش نکویی و احسان جز نکویی و احسان است؟ مکارم شیرازی: آيا جزاي نيكي جز نيكي خواهد بود؟
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۶۱﴾
انصاریان: پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
خرمشاهی: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ فولادوند: پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد قمشهای: (الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار میکنید؟ مکارم شیرازی: پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را انكار ميكنيد؟
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
﴿۶۲﴾
انصاریان: و جز آن دو بهشت، دو بهشت دیگر [هم] هست.
خرمشاهی: و جز آن دو نيز دو بوستان است فولادوند: و غير از آن دو [باغ] دو باغ [ديگر نيز] هست قمشهای: و ورای آن دو بهشت دو بهشت دیگر است. مکارم شیرازی: و پائين تر از آنها دو بهشت ديگر است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۶۳﴾
انصاریان: پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
خرمشاهی: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ فولادوند: پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد قمشهای: (الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار میکنید؟ مکارم شیرازی: پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را انكار ميكنيد؟
مُدْهَامَّتَانِ
﴿۶۴﴾
انصاریان: آن [دو بهشت دیگر] در نهایت سرسبزی اند.
خرمشاهی: كه سبز سير سيهتاباند فولادوند: كه از [شدت] سبزى سيه گون مى نمايد قمشهای: که درختان آن دو بهشت در منتهای سبزی و خرّمی است. مکارم شیرازی: هر دو كاملا خرم و سرسبزند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۶۵﴾
انصاریان: پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
خرمشاهی: پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ فولادوند: پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد قمشهای: (الا ای جنّ و انس) کدامین نعمتهای خدایتان را انکار میکنید؟ مکارم شیرازی: پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را انكار ميكنيد؟
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ
﴿۶۶﴾
انصاریان: در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است.
خرمشاهی: در آن دو، دو چشمه فوارهزن هست فولادوند: در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است قمشهای: در آن دو بهشت دیگر هم دو چشمه آب گوارا میجوشد. مکارم شیرازی: در آنها دو چشمه در حال فوران است. |
||